Europese Oehoe

De Europese oehoe (latijnse naam : Bubo bubo) is een van de grootste uilensoorten ter wereld.

Op het moment is de oehoe veel in het nieuws door de zogenaamde terror-oehoe in Purmerend. De gemeente heeft een vergunning verleend om het dier door een valkenier te laten vangen.

De naam van de vogel heeft deze te danken aan zijn roepgeluid. Vooral in de late winter laat het mannetje zijn imposante “Oehoe”-roep horen.
Er zijn veel verschillen in lichaamsgrootte tussen de beide seksen. Het mannetje wordt gemiddeld zo’n 60-64 cm hoog en heeft een spanwijdte van 155-159 cm. Vrouwtjes zijn forser en breder in de schouders met een hoogte van zo’n 65-70 cm en een spanwijdte van 165-190 cm. De maximale leeftijd is 75 jaar.

De oren bevinden zich niet bij de zogenaamde oorpluimen maar aan de zijkant van de kop, en zijn asymmetrisch, niet op dezelfde hoogte. Oehoes zijn, in tegenstelling tot andere uilen, niet dagblind, en zien dus ook goed overdag. De ogen zijn heel lichtgevoelig en kunnen ‘s nachts uitstekend zien. De ogen kunnen niet bewegen in de oogkassen. Maar de oehoe heeft 14 halswervels en kan daardoor de kop volledig naar achter draaien. Door de combinatie van een bijzonder goed gehoor en zicht kan de oehoe kleine prooien van veraf opsporen.

Sinds een aantal jaren is de oehoe weer terug in Nederland. Er zijn een aantal broedparen, oa in de steengroeve bij Winterswijk en in zuid Limburg.